Okul öncesi dönem, çocukların birçok konuda alışkanlık kazandığı dönemdir. Çocuk aile ve sosyal çevre içerisinde yeni birçok şey öğrenir ve bunların bir kısmı hayat boyu devam eden alışkanlıklar halini alır. Beslenme alışkanlığı da çocukların bu dönemde kazandığı önemli alışkanlıklardan biridir. Ebeveynler, çocukları dünyaya geldikten sonra beslenme konusunda çoğu zaman aceleci ve kaygılı bir tutum sergilerler. ‘Neden az yiyor?’ ‘Hiç iştahı yok’ ‘Böyle giderse hasta olmasından korkuyorum’ gibi cümleleri birçok ebeveynden duymak mümkündür. Oysa ebeveynlerin gözden kaçırdığı çok önemli bir husus var. Çocuk, gelişim dönemlerine uygun bir biçimde az ya da daha fazla yemek yeme davranışı gösterir. Örneğin ilk bir yıl çocuklar hızlı bir şekilde büyüdükleri için çok daha fazla yemek yeme ihtiyacı hissederler. Ancak biraz daha büyüyüp okul öncesi döneme geldiklerinde büyümeleri yavaşladığı için buna paralel olarak yeme oranı da azalır ve çok fazla yemek yeme gereksinimi hissetmeyebilirler. Ancak çoğu zaman anne babalar çocuktaki bu değişimi olumsuz olarak algılar. Eğer çocuğun fiziksel olarak bir rahatsızlığı ve duygusal olarak bir problemi yoksa okul öncesi çocuklarda böyle bir sürecin yaşanması genellikle normaldir.
Ancak okul öncesi çocuklarda yemeyle ilgili problemler örneğin; iştahta azalma, yavaş yemek yeme, yemenin azalması gibi davranışların görülmesinin farklı nedenleri olabilir. Bu noktada önemli olan ailenin bunun sebebini fark edebiliyor olmasıdır. Örneğin, ev içerisinde bir çatışma varsa çocuk buna tepki olarak iştahsızlık gösterebilir. Ya da henüz yeni doğmuş bir kardeşi varsa ve ailedeki diğer üyelerin eskisi kadar onunla ilgilenmediğini düşünüyorsa çocuk yemek yememe tepkisi gösterebilir. Ya da eskiye oranla daha yavaş yemek yiyerek ailenin dikkatini çekmek isteyebilir. Kısacası aile içinde yaşana çatışmalar, kavgalar, ebeveynlerin yemek yeme konusunda çocuklara karşı olan yanlış tutumları ya da ev içindeki bazı yenilikler çocuğun beslenme düzeninde bozulmalara sebep olabilir.

Çocuğun düzenli bir beslenme alışkanlığı kazanmasında ebeveynlerin tutumu çok önemlidir. Israrcı ve baskıcı olmamaları gerekir. Unutulmamalıdır ki her çocuğun gelişim süreci ve yeme ihtiyacı farklıdır. Bu sebeple çocuğunuzu hiçbir zaman başka çocukların ne kadar yediği ile ilgili kıyaslamayın. Çocuğa oyunla ya da televizyon eşliğinde ya da peşinde sürekli dolanarak yemek yedirmeyin. Yemek yerken onunla pazarlık yapmayın. ‘Bunu yersen şeker, çikolata vs. alacağım.’ gibi bir tutum sergilemek doğru değildir. Aksine bu durum, çocuk disiplininde sizi zorlayan bir süreç haline dönüşür. Çocuk yavaş yemek yiyorsa sabırsız davranmayın ancak yemek yeme süresini de sınırsız bırakmayın. Sofrada kalma ve yeme süresini belli bir sürede sabitleyin.

Çocukların dengeli bir beslenme alışkanlığı kazanması için neler yapılabilir?
-Yemek yenilen ortam önemlidir. Keyifli ve mutlu bir atmosferde yenilen yemek çocuğu da mutlu eder. Masada problemlerden konuşmak yerine çocukları da mutlu edecek neşeli konulardan bahsetmek önemlidir.
-Çocuğun önüne konulan porsiyon onun yiyeceği kadar olmalıdır. Bu da genelde yetişkinlerin normalde yediği yemeğin dörtte birine tekabül eder. Çocuğa az porsiyon vermek ve eğer doymazsa biraz daha isteyip istemediğini sormak daha makuldür.
-Yemeği bitirmesi konusunda ısrarcı olmayın. Hiç yemediğinde bile aşırı tepki vermeyin.
-Tabağındaki çeşitlerden hangisini yiyeceğine kendisinin karar vermesine izin verin. Hiç birini yemese de sakin olun. Bir sonraki öğüne kadar beklemesini sağlayın.
-Yemekleri belli bir düzende vermek önemlidir. Çocuk aç değilse ya da henüz yeterince acıkmadıysa yemesi için zorlamayın.
-Yemeğini kendisi yiyebilecek yaşta olduğu için kendisi yemelidir. Burada önemli olan ebeveynlerin çocukla ilgili yüksek beklentide olmamasıdır. Çocuklarınızdan sizin kadar düzgün ve etrafa saçmadan yemek yemesini beklememelisiniz. Bu konuda sabırlı ve anlayışlı olmanız çok önemlidir.
-Yemek hazırlarken çocuğunuzun size yardımcı olmasına izin verin. Bu da çocuklara yemek yeme konusunda motivasyon sağlayan bir unsurdur.

Beslenme hayatımızın olmazsa olmaz parçalarından biridir. Ancak hayat boyu ihtiyacımız olan bu gereksinimi, çocuklarınıza bir eziyet haline dönüştürerek öğretmeye çalışmak onları da sizleri de üzen ve yıpratan bir süreç haline dönmesine sebep olabilir. Bu sebeple ebeveynler olarak bu konuda sabırlı, tutarlı ve kararlı olmanız çocuğunuzun bu alışkanlığı sağlıklı bir şekilde kazanması ve ilerleyen dönemlerinde farklı problemler yaşamaması için çok önemlidir.