Oruca Tutunmak...
Bizi Ramazan ayına, Rahmet iklimine kavuşturan Rabbimize sonsuz Hamd-ü Senalar olsun…
Pandemi günlerinde Ramazan bir başka…
Şayet sizin için Ramazan; fırın önlerinde pide kuyruklarıysa yahut teravihler, mukabeleler, sahurlara kadar süren dost meclisleriyse… Bu Ramazan hüzün dolu olacak demektir.. Muhtemeldir ki düşündüğünüz, özlemiyle yandığınız hiçbir şeyi yapamayacaksınız en azından bu sene…
Ama Ramazan demek arınmaksa… Katılaşan yüreğini yumuşatma, kirlenen ruhunu temizleme için bir büyük imkânsa senin için Ramazan… Pandemi günlerinde Ramazan mevsimi diğer tüm zamanlardan daha görkemli ve güzel olacaktır…
Japonların inanışına göre bir insanın evi ne kadar doluysa ruhu o kadar boş olurmuş...
Bir teolog değilim. Ama çok iyi biliyorum dinlerin de aynı söylemi müntesiplerine vaaz ettiğini…
İslam inancına göre de dünyanın süsleri seni yaratıcıdan uzaklaştıran bir imtihan vesilesi…
Muaviye’nin yaptırdığı ihtişamlı saraylarda Allah’ı aramak beyhude bir çaba…
Yüreğinden uzaklaştıkça yolların çetrefilleştiğini göreceksin… Evini, zihnini, ruhunu saçma sapan aksesuarlar ile doldurdukça, kendinden uzaklaşacak, aynadaki yansımana yabancılaşacaksın…
Ramazan; Rahmet ayı… Mağfiret zamanı…
Şimdi Oruca tutunup af dilemenin, kararan yüreklerimizi aydınlatmanın, iyiliği çoğaltmanın tam zamanı…
Yaşamak insanı yoruyor… Hayat eksiltiyor insanı… Gündelik telaşlar, bitip tükenmek bilmeyen uğraşılar her an daha çok uzaklaştırıyor bizi inceliklerden, güzelliklerden…
Yorgunluğumuzu atmanın, eksikliklerimizi gidermenin, benliğimizi bütünleyip, tekâmül sürecimizi olgunlaştırmanın tam zamanı Ramazan…
“Tilkinin aklında kırk tane hesabı vardır; kırkı da tavuk üzerine” derler…
Bizim aklımızda kaç hesap var peki.. Bu hesaplardan kaçı dünya üzerine…
Gün içerisinde kafamızı zorlayan, bizi şekilden şekle sokan, gündemimizi bütünüyle kaplayan kaç hesabımız var… Ve bu tuttuğumuz hesapların kaçı bu dünyanın saçma sapan, gelip geçici süsüyle, püskülüyle ilgili…
İçinden gemiler geçmeyen insanların, bağıra çağıra derya olduklarını haykırdığı bir yanılsama çağında yaşıyoruz…
Yüreklerimiz eskisi gibi mümbit değil.. İncelikler, güzellikler, çiçekler yer bulmuyor kendisine yüreklerimizde…
Bir koşuşturma, bitmez bir telaş, her an bir atraksiyon içerisinde, sürükleyip duruyoruz kalbi sökülmüş bedenlerimizi bulvarlarda…
Yetişmeye çalışıyoruz…
Tutmak, kavramak istiyoruz hayatı…
Daha kaliteli olsun istiyoruz, daha verimli, daha lezzetli, daha işlevsel, daha dayanıklı, daha paha biçilmez…
Uzatıyoruz ellerimizi…
Yaşamın değil, ölümün gerçekliğiyle karşılaşıyoruz, iş işten geçmiş olarak…
Oysa kim bilir belki de son bir fırsat olarak, tüm esrarlı güzellikleri ile yine geldi Ramazan…
Şimdi mümkün olursa şayet birazcık susalım… Konuşmayalım bir süre… Hani içimizde uzun süredir kaybettiğimiz, duymadığımız o sesi, o iç sesimizi tekrar duyuncaya kadar…
Bakın Rahmet mevsimi geldi… Toprağın tohuma duruşu gibi…
Taş bağrımızı yumuşatalım bu vesileyle.. Kurumuş göz pınarlarımızı ıslatalım…
Bizi fıtratımızdan uzaklaştıran her ne biriktirdiysek bu güne kadar içimizde, atıverelim hepsini…
Kurtuluşumuza, affımıza, yeniden eşref-i mahlukat oluşumuza vesile olur umuduyla gömelim yüreklerimizi secdelere..
Sadece oruç tutarak değil, tüm gücümüzle oruca tutunarak çareler arayalım dermansız gördüğümüz ruhsal ıstıraplarımıza…
Özgürlüğe koşan mahkumlar gibi beyhude oyalandığımız dış dünyadan kendimize dönelim.. İçimize… Öz benliğimize…
Görün bakın işte o zaman;
“Hayatımız Ramazan, ahiretimiz bayram olacak…”
Pandemi günlerinde Ramazan bir başka…
Şayet sizin için Ramazan; fırın önlerinde pide kuyruklarıysa yahut teravihler, mukabeleler, sahurlara kadar süren dost meclisleriyse… Bu Ramazan hüzün dolu olacak demektir.. Muhtemeldir ki düşündüğünüz, özlemiyle yandığınız hiçbir şeyi yapamayacaksınız en azından bu sene…
Ama Ramazan demek arınmaksa… Katılaşan yüreğini yumuşatma, kirlenen ruhunu temizleme için bir büyük imkânsa senin için Ramazan… Pandemi günlerinde Ramazan mevsimi diğer tüm zamanlardan daha görkemli ve güzel olacaktır…
Japonların inanışına göre bir insanın evi ne kadar doluysa ruhu o kadar boş olurmuş...
Bir teolog değilim. Ama çok iyi biliyorum dinlerin de aynı söylemi müntesiplerine vaaz ettiğini…
İslam inancına göre de dünyanın süsleri seni yaratıcıdan uzaklaştıran bir imtihan vesilesi…
Muaviye’nin yaptırdığı ihtişamlı saraylarda Allah’ı aramak beyhude bir çaba…
Yüreğinden uzaklaştıkça yolların çetrefilleştiğini göreceksin… Evini, zihnini, ruhunu saçma sapan aksesuarlar ile doldurdukça, kendinden uzaklaşacak, aynadaki yansımana yabancılaşacaksın…
Ramazan; Rahmet ayı… Mağfiret zamanı…
Şimdi Oruca tutunup af dilemenin, kararan yüreklerimizi aydınlatmanın, iyiliği çoğaltmanın tam zamanı…
Yaşamak insanı yoruyor… Hayat eksiltiyor insanı… Gündelik telaşlar, bitip tükenmek bilmeyen uğraşılar her an daha çok uzaklaştırıyor bizi inceliklerden, güzelliklerden…
Yorgunluğumuzu atmanın, eksikliklerimizi gidermenin, benliğimizi bütünleyip, tekâmül sürecimizi olgunlaştırmanın tam zamanı Ramazan…
“Tilkinin aklında kırk tane hesabı vardır; kırkı da tavuk üzerine” derler…
Bizim aklımızda kaç hesap var peki.. Bu hesaplardan kaçı dünya üzerine…
Gün içerisinde kafamızı zorlayan, bizi şekilden şekle sokan, gündemimizi bütünüyle kaplayan kaç hesabımız var… Ve bu tuttuğumuz hesapların kaçı bu dünyanın saçma sapan, gelip geçici süsüyle, püskülüyle ilgili…
İçinden gemiler geçmeyen insanların, bağıra çağıra derya olduklarını haykırdığı bir yanılsama çağında yaşıyoruz…
Yüreklerimiz eskisi gibi mümbit değil.. İncelikler, güzellikler, çiçekler yer bulmuyor kendisine yüreklerimizde…
Bir koşuşturma, bitmez bir telaş, her an bir atraksiyon içerisinde, sürükleyip duruyoruz kalbi sökülmüş bedenlerimizi bulvarlarda…
Yetişmeye çalışıyoruz…
Tutmak, kavramak istiyoruz hayatı…
Daha kaliteli olsun istiyoruz, daha verimli, daha lezzetli, daha işlevsel, daha dayanıklı, daha paha biçilmez…
Uzatıyoruz ellerimizi…
Yaşamın değil, ölümün gerçekliğiyle karşılaşıyoruz, iş işten geçmiş olarak…
Oysa kim bilir belki de son bir fırsat olarak, tüm esrarlı güzellikleri ile yine geldi Ramazan…
Şimdi mümkün olursa şayet birazcık susalım… Konuşmayalım bir süre… Hani içimizde uzun süredir kaybettiğimiz, duymadığımız o sesi, o iç sesimizi tekrar duyuncaya kadar…
Bakın Rahmet mevsimi geldi… Toprağın tohuma duruşu gibi…
Taş bağrımızı yumuşatalım bu vesileyle.. Kurumuş göz pınarlarımızı ıslatalım…
Bizi fıtratımızdan uzaklaştıran her ne biriktirdiysek bu güne kadar içimizde, atıverelim hepsini…
Kurtuluşumuza, affımıza, yeniden eşref-i mahlukat oluşumuza vesile olur umuduyla gömelim yüreklerimizi secdelere..
Sadece oruç tutarak değil, tüm gücümüzle oruca tutunarak çareler arayalım dermansız gördüğümüz ruhsal ıstıraplarımıza…
Özgürlüğe koşan mahkumlar gibi beyhude oyalandığımız dış dünyadan kendimize dönelim.. İçimize… Öz benliğimize…
Görün bakın işte o zaman;
“Hayatımız Ramazan, ahiretimiz bayram olacak…”
30 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
